یک روش نوین در مدیریت فعالیت های بازرسی و تعمیراتی می باشد. در این روش بر خلاف روش های سنتیِ بازرسی، فاصله زمانیِ ثابتی تعریف نمیگردد بلکه برای هر دستگاه، فاصله زمانی و روش بازرسیِ مشخصی تعیین میشود. با استفاده از این روش، ضمن انجام مطالعات خوردگی و شناسایی مکانیزم های تخریب در ابتدای امر، می توان از بازرسی های مکرر و بی اثر اجتناب کرد، همچنین امکانات و توانمندی های بازرسی را روی دستگاههایی با ریسک بالاتر مترکز نمود (اصل پارتو یا قانون ۸۰/۲۰). با اجرای این روش ضمن تمرکز فعالیت های بازرسی بر تجهیزات با ریسک بالاتر، شاهد صرفه جویی در زمان، هزینه و همچنین ارتقاء سطح ایمنی و قابلیت اطمینان کارخانه خواهیم بود.
به طور کلی برخی از مزایای استقرار این روش عبارتند از:
- کاهش احتمال از هدر رفت سیال (کاهش نشتی)
- کاهش هزینه ها به واسطه ارائه تکنیک های مناسب، افزایش بازه زمانی میان بازرسی ها و تمرکز روی تجهیزات با ریسک بالاتر.
- انجام مطالعات خوردگی به صورت تخصصی، جهت مستند سازی و کمک به واحد بازرسی فنی در اقدامات آتی.
- کاهش تعمیرات برنامه ریزی نشده.